Μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναός με τρίπλευρη αψίδα ιερού, κτισμένος με αργολιθοδομή, εκτός από την αψίδα, που ακολουθεί το πλινθοπερίκλειστο σύστημα τοιχοποιίας.

Ενδιαφέρων κεραμοπλαστικός διάκοσμος εντοπίζεται στη βόρεια όψη.

Οι τοιχογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό του παρουσιάζουν ομοιότητες ως προς τα θέματα, την εικονογραφία και την τεχνοτροπία με εκείνες του κοντινού Αγίου Γεωργίου.

Στην αψίδα του Ιερού, στο τεταρτοσφαίριο, μια πανέμορφη ένθρονη Παναγία βρεφοκρατούσα, με αρχαγγέλους να σεβίζουν για να μεσιτέψει στον «Υιόν και Θεόν της». Στον ημικύλινδρο της κόγχης του ιερού συλλειτουργούντες ιεράρχες, ο Μελισμός. Η Ανάληψη στη καμάρα του ιερού και η Πεντηκοστή στο μέτωπο της αψίδας. Ακόμη η Ψηλάφιση του Θωμά, καθώς και διάκονοι και άγιοι.

Στον κυρίως ναό: ο Ευαγγελισμός, η Γέννηση του Χριστού, η Υπαπαντή και η Βάπτιση, τα Εισόδια από το βίο της Θεοτόκου και ολόσωμοι άγιοι. Στο κτιστό τέμπλο: η Δέηση, το Άγιο Κεράμειο, το Άγιο Μανδήλιο και Σεραφείμ.

Οι μορφές είναι συχνά ψηλές, με μικρά κεφάλια και ρεαλιστικούς φυσιογνωμικούς τύπους, με μικρά εκφραστικά μάτια και έντονα περιγράμματα. Η χρήση της γραμμής είναι εκτεταμένη, σχηματίζοντας γεωμετρικά σχέδια στα ενδύματα, και τα σκουρότερα χρώματα φωτίζονται με λευκές πινελιές. Τα στοιχεία αυτά χρονολογούν τις τοιχογραφίες των Αγίων Αποστόλων κοντά σε εκείνες του Αγίου Γεωργίου (1374/5), καθώς και της Οδηγήτριας (παρεκλήσιο του Κυπριανού, 1366) και του Αϊ-Γιαννάκη (π. 1375) στο Μυστρά.

Η σαφής εικονογραφική και τεχνοτροπική ομοιότητα των δύο ναών του οικισμού υποδηλώνει την εργασία του ίδιου εργαστηρίου. Ωστόσο, το χαμηλότερης ποιότητας αποτέλεσμα των Αγίων Αποστόλων, των οποίων η τέχνη υστερεί σε σύγκριση με την τέχνη του Αγίου Γεωργίου, δείχνει ότι εδώ εργάστηκαν ορισμένα μόνο από τα μέλη του.

(Πηγή: 5η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Σπάρτης)