Τα πανηγύρια αποτελούσαν και αποτελούν για τους κατοίκους του Λογκανίκου έναν ξεχωριστό τρόπο διασκέδασης. Πέρα από τη θρησκευτική κατάνυξη, η γιορτή του Αγίου τους ήταν και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για διασκέδαση, μία διασκέδαση, η οποία πολλές φορές ξεπερνούσε τις δύο και τρεις ημέρες . Έπιναν κρασί (η μπύρα ήταν άγνωστη για τα χωριά) και έτρωγαν μεζέδες. Κερνούσαν όλες τις παρέες και κείνες ανταπέδιδαν το κέρασμα.
Με τον τρόπο αυτό οι κάτοικοι διατηρούσαν και διατηρούν τους δεσμούς με την παράδοση, καθώς επίσης και τους δεσμούς με τους συγχωριανούς, καθώς στο πανηγύρι του χωριού όλοι φρόντιζαν και φροντίζουν να είναι εκεί, στη γενέτειρά τους.
Στο Λογκανίκο, σχεδόν σε κάθε θρησκευτική γιορτή, από τον Απρίλιο μέχρι και το Σεπτέμβριο υπήρχε και ένα πανηγύρι.
Κάθε πανηγύρι είχε και το δικό του ξεχωριστό τρόπο, με τον οποίο γιορτάζονταν και τον τρόπο αυτό πολλοί συνεχίζουν να τον διατηρούν μέχρι και σήμερα.
Έτσι βλέπουμε να διατηρούν με ξεχωριστό τρόπο τα πανηγύρια: του Αγίου Γεωργίου, της Ζωοδόχου Πηγής στην Κοτίτσα, του Αγίου Κων/νου, της Αγίας Τριάδος, του Προφήτη Ηλία, της Παναγίας .
Το πανηγύρι της Αγίας Τριάδος
Η γιορτή της Αγίας Τριάδος δίνει την ευκαιρία στους κατοίκους του Λογκανίκου και της Αγόριανης, να γιορτάσουν από κοινού στο όμορφο εξωκλήσι, που βρίσκεται στα όρια των δύο χωριών.
Από το πρωί συγκεντρώνονται στον περίβολο της εκκλησίας για να προσευχηθούν και στη συνέχεια ακολουθεί χορός και γλέντι με ψητά κρέατα (γουρνοπούλα και σουβλάκια), κρασί και παγωμένη μπίρα.
Το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία
Στο πανηγύρι συμμετείχε ολόκληρο το χωριό, με ιδιαίτερη χαρά, στα μέσα του καλοκαιριού, στις 20 Ιουλίου. Ήταν μια ευκαιρία να ξεχάσουν τα βάσανα μιας ολόκληρης κοπιαστικής χρονιάς. Καθώς στο πανηγύρι του χωριού όλοι φροντίζουν να είναι στη γενέτειρά τους.
Το πανηγύρι της Παναγίας
Η γιορτή της Παναγίας δίνει την ευκαιρία στους ξενιτεμένους να βρεθούν στο πατρικό τους σπίτι και τους συγχωριανούς να ξαναζωντανέψουν το έθιμο του πανηγυριού. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το χωριό την ημέρα αυτή βρίσκεται να κατοικείται με το μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων από κάθε άλλη μέρα του χρόνου. Ως σταθερή εορτή, λαμβάνει χώρα στις 15 Αυγούστου.
Το πανηγύρι της Παναγίας στο Αμπελάκι
Στις 8 Σεπτεμβρίου, διοργανώνεται το πανηγύρι της Παναγίας της Αμπελακιώτισσας.
Την παραμονή της γιορτής οι περισσότεροι κάτοικοι, έπαιρναν τα πράγματά τους και πηγαίνανε στο Μοναστήρι (σαν μια μεγάλη ομαδική μετακόμιση). Άλλοι πήγαιναν με τα πόδια, άλλοι με τα ζώα τους. Μετά τις ακολουθίες της εκκλησίας ακολουθούσε δείπνο με νηστίσιμα φαγητά και στη συνέχεια ύπνος στα κελιά της μονής. Την επομένη, 8 Σεπτεμβρίου, μετά τη Λειτουργία ακολουθούσε γλέντι. Στο πανηγύρι αυτό έρχονταν και πολλοί κάτοικοι από τα γύρω χωριά.
Σήμερα όμως η γιορτή αυτή δεν τελείται με τον ίδιο τρόπο. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, οι άνθρωποι πάνε στο Μοναστήρι με τα αυτοκίνητά τους, δεν μένουν την παραμονή στο μοναστήρι, δε διασκεδάζουν όπως παλαιότερα και γενικότερα τα συναισθήματα των κατοίκων δεν είναι ίδια.
