Tο κάστρο διαφεντεύει στην κορυφή του λόφου (υψόμ. 1000 μ.), μάρτυρας της ιστορίας αιώνων του υστεροβυζαντινού οικισμού του Λογκανίκου, που αναπτύσσεται στην πλαγιά. Κτισμένο στην κορυφή ενός βράχου, αποζημιώνει με το παραπάνω τον τολμηρό επισκέπτη που θα μπορέσει να ανεβεί το ανηφορικό και δύσβατο μονοπάτι φτάνοντας ως εκεί, με μια υπέροχη πανοραμική θέα.

Πιθανότατα κτίστηκε από τους Βυζαντινούς πριν τα τέλη του 13ου αιώνα, στο πλαίσιο του γενικότερου προγράμματος της αμυντικής οχύρωσης του Δεσποτάτου του Μορέως μαζί με μια σειρά κάστρων, όπως τα φρούρια του Χελμού, του Παλιόπυργου κ.ά., σε θέση ευνοϊκή για τον έλεγχο της άνω κοιλάδας του ποταμού Ευρώτα και για την αντιμετώπιση επιδρομών από τα βορειοδυτικά. Το κάστρο έχει άμεση επαφή με τα δυναμάρια, τα καταφύγια και τα φρούρια της περιοχής, όπως του Χελμού, του Παλιόπυργου στον άνω ρου του Ευρώτα, της Πελλάνας και της Σελλασίας.

Ανήκει στον τύπο του ορεινού κάστρου που ισχυροποιεί απλώς τη φυσική του αμυντική θέση στις πλαγιές του βουνού. Τείχη από αργολιθοδομή με συνδετικό κονίαμα, που διατηρούνται σε χαμηλό ύψος, ενισχυμένα με τετράγωνους πύργους, προστάτευαν στο εσωτερικό τους κτίσματα και υδατοδεξαμενές, αποτελώντας τον πυρήνα της στρατιωτικής και διοικητικής οργάνωσης του οικισμού, που κατέφευγε στο κάστρο σε περίπτωση κινδύνου.

Tο κάστρο χωριζόταν σε τρεις κύριες ζώνες. Η πρώτη, στην κορυφή της βραχώδους κλιτύος, έχει κάτοψη ορθογώνια και χωρίζεται σε τέσσερα διαμερίσματα. Το μήκος της Ν μακράς πλευράς φθάνει τα 22 μ.. Το πάχος των τειχών του πύργου, στη Δ, Ν, και Α πλευρά κυμαίνεται από 0,90-1,10 μ.,ενώ στη Β πλευρά το μέγιστο πλάτος είναι 1,40 μ.. Το πλάτος των εσωτερικών χώρων αυξομειώνεται λόγω του βραχώδους εξάρματος από 2,00 μ. έως 3,30 μ..

Το δεύτερο τμήμα του κάστρου, υψομετρικά χαμηλότερο από το πρώτο, αποτελείται από έναν ημικυκλικό χώρο διαμέτρου 15 μ. Χ 12 μ., κατάλληλο για στρατωνισμό. Περικλείεται ΒΔ από ογκώδη τοίχο, ο οποίος αποτελεί συνέχεια της ΒΑ οχυρώσεως του πύργου και έχει πάχος 1,10 μ. και σώζεται σε ύψος μέχρι και 4,00 μ.. Στο ΒΔ άκρο, αυτό της οχυρώσεως βρίσκεται και η έξοδος του κάστρου ως προς το σημείο προσεγγίσεως του μονοπατιού που οδηγεί από το Λογκανίκο στην Καμάρα, της επαρχίας Μεγαλοπόλεως.

Βόρεια και νότια η βραχώδης κλιτύς δεν εγκυμονεί κινδύνους για τους αμυνόμενους του κάστρου, αφού είναι σημεία απροσπέλαστα. Στα Ανατολικά όμως οχυρώνεται από τείχος 25 μ. μήκους, που ενισχύεται στα Β από τον προμαχώνα της εισόδου του κάστρου με διάμετρο 4,00 μ. Χ 2,5 μ.. Στο χώρο αυτό θα μπορούσαν να εγκατασταθούν μέχρι και δέκα άτομα.
Η σύνδεση με την τρίτη ζώνη άμυνας γίνεται με ένα οφιοειδές μονοπάτι, όπου ελισσόμενο βρίσκει διέξοδο από τα απότομα βράχια της πλαγιάς. Στο μέσο της διαδρομής αυτής έχουν εντοπιστεί δύο τοιχία που σχηματίζουν ορθή γωνία. Το κάθετο ως προς το μονοπάτι τοιχίο έχει μήκος 1,00 μ. ενώ το οριζόντιο 2,5 μ. και ύψος 1,60 μ..

Η Τρίτη ζώνη οχυρώσεως έχει μήκος 30 μ. και χωρίζεται σε δύο μέρη. Το Β τμήμα έχει μήκος τείχους 12 μ με πάχος 1,20-1,30 μ.. Ο εσωτερικός χώρος έχεο πλάτος 3 μ.

Πηγές:5η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Σπάρτης, Σουχλέρης Λεων «Ο Λογκανίκος από την αρχαιότητα ως τη Βυζαντινή Εποχή. Φραγκικά και Βυζαντινά κάστρα»