Με μεγάλη μου λύπη διάβασα σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα πριν λίγες μέρες το άρθρο του Δάσκαλου κ. Αθανάσιου Πανταζόπουλου σχετικά με το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία του χωριού μας, που για πρώτη φορά φέτος δεν έγινε, από τότε που άρχισε.
Ο κυριότερος λόγος γνωστός σε όλους μας, η οικονομική κρίση. Οικονομική κρίση που δεν περνά μόνο το χωριό μας και η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όλος ο κόσμος λίγο πολύ υποφέρει για τα έρημα τα λεφτά. Ακόμα και η μεγάλη χώρα, η Αμερική, που χρωστάει περισσότερα από όσα της χρωστάνε. Μπορεί το πανηγύρι στον Λογκανίκο να μην έγινε, εμείς εδώ όμως βρήκαμε στέκια αλλιώτικα, Αμερικανολογκανικιώτικα και το ''κάψαμε'' στο πανηγύρι του...χωριού μας του Lynn.
Το Lynn, που όπως ξέρουμε όλοι είναι η πόλη που γεννήθηκε, μεγαλούργησε και δόξασε ένας Λογκανικιώτης υπεραθλητής, ο Χάρυ Αγγάνης. Οι Αμερικανοί τον έχουν ονομάσει THE GOLDEN GREEK. Ο χρυσός Έλληνας. Στην αίθουσα εκδηλώσεων της εκκλησίας σε μια μεγάλη προθήκη υπάρχουν φωτογραφίες, μετάλλια και βραβεία του Χάρυ καθώς και το δάφνινο στεφάνι που έστειλε η ( τότε ) Βασίλισσα της Ελλάδας Φρειδερίκη στην κηδεία του.
Η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου μετά την ανακαίνιση κατά την οποίαν προστέθηκαν ο πρόναος και οι δυο τρούλοι, όπου στον δεξιό στεγάζεται το καμπαναριό.
Το πανηγύρι αυτό, δεν έχει καμία σχέση με τον Λογκανίκο και την εορτή του Προφήτη Ηλία. Είναι ένα φεστιβάλ που διοργανώνει η εκκλησία του Lynn ( Αγ. Γεώργιος ) κάθε χρόνο, όπως όλες οι εκκλησίες σε όλη την Αμερική με σκοπό να ''μαζέψουν'' χρήματα για τα έξοδα λειτουργίας τους.
Οι εκκλησίες που δεν διαθέτουν μεγάλο ανοιχτό χώρο,η γιορτή πραγματοποιείται στην αίθουσα εκδηλώσεων. Άλλες πάλι σε συνεννόηση με την πολιτεία και την αστυνομία, ''κλείνουν'' τον διπλανό δρόμο και τον γεμίζουν τραπέζια.
Η διαφορά του Αγ. Γεωργίου με τις άλλες εκκλησίες είναι ότι διαθέτει μια μεγάλη αυλή, ένα τεράστιο χώρο πάρκινγκ, που εκεί λαμβάνει χώρα το πανηγύρι. Μια τεράστια τέντα, προφυλάσσει όλους σε περίπτωση βροχής
Η ζωντανή Ορχήστρα σκορπάει κέφι και χαρά, η υπαίθρια κουζίνα-ψησταριά γεμίζει όλη τη γειτονιά με...τσίκνα από τα μεζεδάκια και τα Λογκανικιώτικα λουκάνικα ( αυτά με το πορτοκάλι ) της οικογένειας Δημάκη που για εκατό χρόνια τώρα συνεχίζουν την παράδοση των προγόνων τους.
Το 1914 δυο Λογκανικιώτες μετανάστες, ο Ευθύμιος και η Γιαννούλα Δημάκη, μέσα στο μικρό παντοπωλείο τους έφτιαχναν λουκάνικα, όπως τα έφτιαχναν στον Λογκανίκο. Εκείνο το μικρό μπακάλικο του Θύμιου και της Γιαννούλας, είναι σήμερα ένα τεράστιο εργοστάσιο, μια εταιρία παραγωγής κρεάτων και αλλαντικών που τροφοδοτεί όλη την Αμερική, με το Λογκανικιώτικο λουκάνικο, πρώτο και καλύτερο.
Τα φορτηγά της εταιρίας παρκαρισμένα στον χώρο της γιορτής κρατούν φρέσκα τα φαγητά.
Το πανηγύρι κρατάει τρεις μέρες. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Η επιτυχία είναι ( σχεδόν ) δεδομένη για πολλούς και διαφόρους λόγους.
1. Ο καιρός ( ο συνήθως κακός μας καιρός ) ο οποίος παίζει μεγάλο ρόλο και είναι ρυθμιστής πολλών καταστάσεων. Τη χρονική στιγμή όπου και το πανηγύρι τέλος Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου, είναι ευχάριστος και δε μας κάνει ούτε ζέστη ούτε κρύο. 2. Η Ελληνική κουζίνα είναι γνωστή στους Αμερικανούς και ''κυνηγούν'' τα Ελληνικά φεστιβάλ γιατί ξέρουν οτι θα βρούν τα ''αγαπημένα τους'' φαγητά παστίτσιο, μουσακά, σπανακόπιτα, λουκουμάδες, την πασίγνωστη χωριάτικη σαλάτα ( Greek salad ), την Ελληνική μουσική κ.λ.π. 3. Το τριήμερο, σε συνδυασμό με την αργία της Δευτέρας όπου οι Αμερικάνοι γιορτάζουν την ημέρα εργασίας ( Labor day ) και τυχαίνει να είναι το τελευταίο ( long weekend ) μεγάλο γουίκεντ του καλοκαιριού, κανένας δε χάνει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί αυτό το τριήμερο. Ένα άλλο γεγονός που συμβάλει στα μέγιστα στην επιτυχία της γιορτής, είναι η λαχειοφόρος αγορά με πλούσια δώρα και έναν υπερετυχερό να κερδίζει 25.000 δολάρια.
Λίγα χρόνια πριν, στην είσοδο του φεστιβάλ, '' Φιγουράριζε'' παρκαρισμένο ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο μάρκας Caddilac αξίας 25.000 δολαρίων, το οποίο προοριζόταν για τον πρώτο τυχερό. Τις περισσότερες φορές όμως, οι νικητές προτιμούσαν τα χρήματα και όχι το αυτοκίνητο. Έτσι αναγκάστηκαν οι διοργανωτές να ''βγάλουν'' το αυτοκίνητο από τα λαχεία και να έχουν για τον πρώτο τυχερό τις 25.000 δολάρια.
Η δουλειά, ολόκληρο το τριήμερο ''περνάει" από τα χέρια εθελοντών οι οποίοι ακούραστα και με χαμόγελο ετοιμάζουν τα ωραία πιάτα και τους εκλεκτούς μεζέδες .
Η ''γραμμή'' προς το μαγειρείο ατέλειωτη ( πολλά μέτρα ) και χρειαζόταν υπομονή για αρκετή ώρα.
Στο χώρο του φεστιβάλ λειτουργούν κιόσκια-περίπτερα με καφενείο ζαχαροπλαστείο, εκκλησιαστικά αντικείμενα, cd με τραγούδια και εκκλησιαστικούς ύμνους, βιβλία, λουλούδια, βραχιολάκια, φανελάκια και ένα μικρο λούνα πάρκ για τα παιδιά.
Παντού έβλεπες χαμογελαστά πρόσωπα.
Ο Νίκος και η Χρυσούλα Θείος και ανιψιά απολαμβάνουν το πανηγύρι
Όλοι έχουν δικαίωμα στη γιορτή και στη χαρά.
Η είσοδος του φεστιβάλ με τους τσολιάδες και τις Ελληνικές σημαίες.
Η τέντα γεμάτη από κόσμο.
Είναι όλοι εκεί μέχρι την Κυριακή το βράδυ που γίνεται η κλήρωση, με μια κρυφή ελπίδα και λαχτάρα, οτι θα είναι αυτοί που θα γίνουν πλουσιότεροι κατά 25.000 δολάρια.
Ας κρατήσουν λοιπόν οι χοροί και να μας έχει ο Θεός γερούς πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.
Χρόνια πολλά και καλό φθινόπωρο σε όλους
Γιώργος Ιατρού
Βοστώνη Αμερικής.
