Δυτικά του ναού της Ανάληψης και σε οργανική σχέση με αυτόν υψώνεται η καλύτερα σωζόμενη οικία του υστεροβυζαντινού οικισμού.

Μονόχωρη, με καμαροσκέπαστο ισόγειο και όροφο, τυπολογικά παρουσιάζεται εξαιρετικά απλή, θυμίζοντας τα υστεροβυζαντινά σπίτια στο Μυστρά και στο Γεράκι, από τα οποία διαφοροποιείται κυρίως ως προς τις μικρότερες διαστάσεις. Είναι κτισμένη με αργολιθοδομή και πλίνθους, όπως και οι εκκλησίες, με ανοίγματα στις όψεις.

Πυργόσπιτο του 14ου αιώνα

Το πυργόσπιτο διατάσσεται οριζόντια στο πρανές της πλαγιάς και πιθανόν να είχε κάποια υπαίθρια αυλή στα ΒΑ. Θεμελιώνεται πάνω σε βράχο και η είσοδος επάνω στη φυσική ριζιμιά του βράχου ενισχύει την ασφάλεια της θύρας. Εξωτερικά το μήκος του Β τοίχου φτάνει τα 7,25 μ. ενώ σε ύψος ξεπερνά τα 7 μ. . Ο Δ τοίχος έχει μήκος 5,50 μ.. Το πάχος των τοίχων είναι 0,70 μ..

Οι είσοδοι στο οικοδόμημα είναι δύο. Η μία βρίσκεται στα ΒΑ, στο κατώγειον με πλάτος 0,80 μ. και ύψος 2,20 μ. και η δεύτερη ΒΔ με πλάτος 1 μ. . Και οι δύο είναι κτισμένες. Η ανατολική θύρα στο άνω μέρος διαμορφώνεται από είκοσι ημικυκλικά διατεταγμένους οριζόντιους πλίνθους οι οποίοι περιβάλλονται από οριζόντια σειρά εννέα πλίνθων..

Οι διαστάσεις στο εσωτερικό δεν είναι σταθερές. Ο Β και ο Ν τοίχος του πυργόσπιτου έχουν μήκος 3,50 μ. ενώ ο Δ και ο Α τοίχος 3,10 μ. και 3,25 μ. αντίστοιχα. Από το ύψος του αψιδώματος της θύρας και άνω στο Β τοίχο σώζονται έντεκα δοκοθήκες. Στο Β και Ν τοίχο του δευτέρου ορόφου είχαν διανοιχτεί δύο μεγάλα ανοίγματα για το φωτισμό του. Το Β είχε θέση παραθύρου, ευρισκόμενο μάλιστα και πάνω από την Β θύρα του πύργου, ενώ το Ν, θύρας εξώστη.

Αυτό που χαρακτηρίζει το πυργόσπιτο εσωτερικά είναι η επιμελημένη του κατασκευή με τα μεγάλα ανοίγματα και την ανάλυση των τοίχων με τοξωτούς φορείς ελαφρώνοντας έτσι την κατασκευή και δίνοντας συνάμα μια κάποια πλαστικότητα. Η καμάρα του, που φαίνεται ότι συνεχιζόταν και κάλυπτε τον τωρινό προαύλιο χώρο, έχει πλάτος 2 μ. και ύψος 2,45 μ.. Στο προαύλιο του ναού η καμάρα του πύργου διακοσμείται με τοιχογραφίες. Σώζονται ίχνη βαθύ γαλάζιου και ερυθρού χρώματος μέχρι σε ύψος 1,70 μ..

Η οικία καλυπτόταν από ξύλινη στέγη, ζυγωματική «διρρυτόσκεπον», με βυζαντινού τύπου κεραμίδια.

(Πηγές: 5η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Σπάρτης & ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΤ΄ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ)