Θυμάστε όταν ήμασταν μικρά που γράφαμε σε ένα όμορφο τετράδιο με σχέδια και χρώματα; Θυμάστε που γράφαμε ότι μας κατέβαινε και το κρύβαμε από τους γονείς μας και από τους δασκάλους μας;
Θυμάστε πως το λέγανε αυτό το τετράδιο; Ναι. Έτσι το λέγανε. Λεύκωμα!. Ήταν το μαθητικό μας Λεύκωμα. Κάτι σαν ομαδικό ημερολόγιο. Ήταν το face book εκείνης της εποχής, χειροποίητο και χειρόγραφο.
Ήταν η διασκέδασή μας, ένας τρόπος επικοινωνίας αγνός και αθώος, μυστικός και μαρτυριάρικος μιας γλυκιάς εποχής, τα κρυφά μας ανομολόγητα πάθη, οι ασήμαντες αμαρτίες μας, όλος ο κόσμος σ' ένα τετράδιο με τα μάτια του μικρού παιδιού. Εκεί ήταν κρυμμένα όλα τα μυστικά μας όλοι οι πόθοι μας όλα τα θέλω μας...όλα εκείνα που ακουμπούσαν την αθώα ψυχή μας. Η επικοινωνία μας χωρίς ενδοιασμούς χωρίς κριτική.

Μπορούσες να γράψεις ότι ήθελες χωρίς καμία λογοκρισία. Από αστείες απαντήσεις μέχρι σοφά λόγια. Μπορούσες να αποκαλύψεις η να εξομολογηθείς τον έρωτά σου χωρίς να σε κρίνει η να σε περιγελάσει κάποιος.
Συνήθειες, χόμπι, σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα και (κυρίως) ανομολόγητοι έρωτες. Μπορούσες ακόμα να κάνεις επίδειξη γνώσεων με ρύσεις, παροιμίες και μικρά ποιηματάκια.
Κόβαμε φωτογραφίες από περιοδικά με ηθοποιούς και τραγουδιστές και στολίζαμε την κάθε ερώτηση και πολλές-πάρα πολλές- κατακόκκινες καρδούλες ζωγραφισμένες με το χέρι η κομμένες κι αυτές από κάποιο περιοδικό με τα αρχικά εκείνου που είμαστε ερωτευμένοι.

Ήταν ένα καρδιο (ψυχο) γράφημα γιατί μέσα από τα γραφόμενα μπορούσες να καταλάβεις τον χαρακτήρα, την ψυχολογική κατάσταση, τον τρόπο σκέψης και τις επιθυμίες του καθ’ ενός. Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσαμε, μας απελευθέρωνε και βοηθούσε να αφήσουμε πιο εύκολα τον εαυτό μας να αποκαλυφθεί.
Τα ψευδώνυμα ήταν κυρίως κάποιες φανταχτερές λέξεις για να εντυπωσιάζουν. «Κυκλάμινο», «Ματωμένο ηλιοβασίλεμα», «Νούφαρο», «Σούπερμαν», ονόματα ηθοποιών, τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών.
Δεν υπήρχαν σειρές στο τετράδιο κι ο καθένας έγραφε ότι ήθελε και όπως ήθελε γιατί υπήρχαν ζωγραφιές, φωτογραφίες, εικόνες, αυτοκόλλητα.

Κάποιες φορές αν μια απάντηση δεν άρεσε στα αγόρια, άρχιζε ένας …πόλεμος εναντίων των κοριτσιών.
Πολλές οι ερωτήσεις.
«Πως θυμάσαι το πρώτο σου ραντεβού», «πως περνάς τις λεύθερες ώρες σου», «έχεις αληθινούς φίλους», «πως ένιωσες στο πρώτο σου φιλί», «αγαπάς τα παιδιά», «τι σημαίνει για σένα το sex δίχως έρωτα» «Ποια η γνώμη σου για τον γάμο», «πόσο τελικά κρατάει ένας έρωτας» και πολλές ακόμα έξυπνες ερωτήσεις, με εξυπνότερες και ..πονηρές απαντήσεις.

Για παράδειγμα, στην ερώτηση… τι εστί ανήρ, μια απάντηση ήταν: ανήρ εστί ντομάτα γεμιστή.
Τότε τα αγόρια περνούσαν στην αντεπίθεση με ανάλογες απαντήσεις στην ερώτηση τι εστί γυνή, όπως: «Τι μπορεί να εστί η Εύα που εξαπάτησε τον Αδάμ εκτός από κακό»;
Τι θα λέγατε να θυμηθούμε μερικές από εκείνες τις πικάντικες απαντήσεις που γράφαμε τότε.
Τι εστί έρως.
«Ένα από τα συστατικά της αγάπης».
«Ένας πυρετός που αργά η γρήγορα περνάει».
«Έρως, έρως σαλαμάκι αέρος που το τρώνε τα κορίτσια και φουσκώνει η ..κοιλίτσα».
Πολλές φράσεις-ατάκες έχουν μείνει στην ιστορία μέσα από αυτά τα λευκώματα, καθώς επίσης και πολλά όμορφα στιχάκια.
«Το αίμα στάζει στην καρδιά κι έχει η καρδιά μου πόνο απ’ την πληγή που μ’ άνοιξες τον περασμένο χρόνο».
«Από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει κι αν κατεβεί πιο χαμηλά σε εννέα μήνες βγαίνει».
«Ρώτησα την αμμουδιά το τι εστί αγάπη κι εκείνη μου απάντησε έρωτας πόνος δάκρυ».
Τι εστί φιλία.
«Φιλία άνθος σπάνιο, όπου ανθεί σπανίως, μα σαν ανθίσει μια φορά, ριζώνει αιωνίως».
«Δεν μπαίνω στον κόπο να απαντήσω αφού δεν υπάρχει».
«Διαμάντι σπάνιο, άρα πολύτιμο».
«Η φιλία είναι ένας κρίκος, ένας γόρδιος δεσμός, που ο Αλέξανδρος ο ίδιος, δεν τον έλυσε κι αυτός».
Μερικοί διέθεταν και (ποιητικό) χιούμορ. «Φιλία δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο, γιατί ο βλάκας ο οδηγός , δεν πάτησε το φρένο».
Τι εστί φιλί. Ανταλλαγή μικροβίων.
Τι εστί γυνή. «Γυνή εστί Βασίλισσα στο θρόνο καθισμένη και δίπλα της να κάθονται οι άντρες οι βλαμμένοι».
«Μα τι άλλο.. το στολίδι της φύσης».
«Το πλάσμα που από τα σπλάχνα του αναβλύζει η ζωή».
«Γάτα με…πέταλα».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μάθημα. «Το διάλειμμα».
Τι εστί σεξ; «Η ταυτόχρονη ψυχική και σωματική συνένωση δύο κορμιών».
«Η απόλαυση όπως αυτή του φαγητού. Πρέπει να τρώμε για να ζήσουμε, άρα επιβάλλεται να… πάλι για να ζήσουμε».

Ο ιδιοκτήτης του λευκώματος λεγόταν ''κτήτωρ''. Αυτός έγραφε τις ερωτήσεις και όλοι οι συμμετέχοντες απαντούσαν χρησιμοποιώντας ένα ψευδώνυμο για να μην ξέρει κανένας ποιος είναι.
Οι πιο συνηθισμένες ερωτήσεις ήταν: Τι εστί λεύκωμα; Τι εστί γυνή και τι εστί ανήρ; ( Να και τα Αρχαία Ελληνικά ). Τι εστί αγάπη; Τι εστί φιλί; Τι εστί έρως; Τι εστί γάμος; Τι εστί οικογένεια; Τι γνώμη έχεις για τον κτήτορα;
Οι περισσότερες απαντήσεις ήταν ένα κομπλιμέντο για τον ιδιοκτήτη του λευκώματος.

Και η τελευταία..''Βγάλτε τις μάσκες''.
Εκεί έπρεπε να γράψουν το αληθινό τους όνομα. Όλοι ήξεραν το ψευδώνυμο του καθενός αλλά δεν το μαρτυρούσαν. «Aστεράκι» ήταν η Μυρτώ, «Σκρούτζυ» ο Βίλλυ, «Ξυνή σαλαμούρα» η Νόρα, «Ruby baby» η Κατερίνα, «Πράκτωρ 007» ο Θεόδωρος, «call girl» η Κική, «Jim Dynamite» ο Δημήτριος, «Είμαι μια ψεύτρα» η Τζένη, «Ρούντυ» ο Κώστας , «Κλέρη» η Κική, «Έλβις Πρίσλεϊ» η Άννα –Μαρία, «Τραγουδιστής του δρόμου» ο Ιωάννης, «Ο» η Ελισάβετ ακόμα υπήρχαν αστεία, παραπλανητικά, αισιόδοξα, λυπητερά, ρομαντικά και μερικά υπερβολικά όπως «Ο θάνατος αγαπά τις ξανθές».
Μέσα σε εκείνο το τετράδιο αγαπούσαμε, ζηλεύαμε, αγωνιούσαμε, ονειρευόμαστε, εκεί ακουμπούσαμε την ευτυχία μας!. Ήταν ο καλύτερος χώρος για να.....χωρέσει το άνοιγμα της εφηβικής μας ψυχής. Έμοιαζε με ουρανό που στην αγκαλιά το χωρούσαν τα πάντα, ήλιος που με την θέρμη του ζέσταινε τις επιθυμίες μας αυτό το…αγαπημένο και…χαρούμενο τετράδιο.
Eυτυχισμένα και ανέμελα χρόνια!

Λ εύκωμα
Ε στί
Υ πέροχο
Κ αρνέ
Ω ραίων
Μ αθητικών
Α ναμνήσεων

Γιώργος Ιατρού
Βοστώνη