Οι Πρώτες ακτίνες του νέου έτους σκόρπισαν το θάμπος της αυγής.
Ένας χρόνος κύλησε, μια ζωή λιγόστεψε.
Η προσωπική μας κλεψύδρα έσταξε μια νέα σταλαγματιά.
Αφήσαμε το χτες. Μπήκαμε στο σήμερα. Ένα χτες με πολλά αρνητικά. Αν θέλουμε ενόχους ας τους αναζητήσουμε στα εμπορεύματα του τρόπου της ζωής, στο είδος των υλικών αγαθών, στη λαγνεία του ατομισμού, στη Θέωση της αυτολαγνίας, στην ανήμπορη λογική μας.
Έναν ένοχο δεν μπορούμε να τον βρούμε αν δεν ανακαλύψουμε την ταυτοπροσωπία μας με την ενοχή.
Μια παρουσία όμως, η παρουσία του καθενός μας που στάθηκε και άντεξε στο χτες, που είναι όλο αισιοδοξία μα και επιφύλαξη για το τώρα, το αύριο, το άγνωστο, αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για το στρωτό διάβα στη νέα χρονιά.
Η ζωή μας είναι ένα δροσερό κι ολόγιομο φρεσκάδα λουλούδι. Και τα χρόνια της ζωής μας, τα φύλλα του. Και κει, στην άκρη του χρόνου, στην τελευταία του όχθη για το άλμα του στη νέα ροή, βρίσκουμε την ύπαρξή μας στην οδοιπορία για την αιωνιότητα.
Νέος χρόνος. Μας καλεί ο Θεός, μας καλεί άνθρωπος. Μας κράζει ο ουρανός, μας διεκδικεί η γη.
Ο δρόμος είναι δύσκολος και το φως κρυμμένο μες την πάχνη. Πρέπει να το βρούμε. Με οδηγό την πίστη στον άνθρωπο, θ’ ανακαλύψουμε το φως στους σκοτεινούς διαδρόμους.
Πρέπει να έχουμε στόχους όμως..
Ν’ απλώσουμε φως πάνω από το έρεβος του καιρού μας.
Να στηρίξουμε και να οδηγήσουμε τις νέες γενιές.
Να χτίσουμε την αγάπη μέσα μας και να την απλώσουμε γύρω μας.
Να Προσφέρουμε βεβαιότητα για το σήμερα, ελπίδα για το αύριο.
Να συμβάλουμε αποτελεσματικά και να σταθούμε απαιτητικά στην υπαρξιακή αγωνία του καιρού μας.
Περνάμε μια εποχή ύστατη. Μια εποχή πτώσης της πίστης στον άνθρωπο, μια εποχή πολύπλευρης κρίσης του πολιτισμού και απιστίας στα ιδανικά.
Είμαστε δεμένοι με την υπερβατικότητα και ζούμε σε ένα κλίμα φοβίας, ανασφάλειας και ψυχικού κενού.
Οι μέρες του χρόνου που διαβήκαμε μαζί τους, μας έκαναν να ψηλαφίσουμε την πολυπόθητη ευτυχία, να γεμίσουμε τα κενά της ψυχής μας.
Η ζωή μας πήρε γρήγορους ρυθμούς. Ο χρόνος, μας έχει συντρίψει. Ο άνθρωπος αισθάνεται όλο και πιο πολύ μόνος. Υπάρχουν μέσα μας εναντιώσεις, υπάρχουν αντιδράσεις, δισταγμοί και αμφιβολίες που πριονίζουν την ψυχή, γινόμαστε δέσμιοι του χρόνου και αγωνιούμε.
Εδώ θα πρέπει να μεταβάλουμε αυτή την μηδενική αγωνία μας, σε θετική, καρποφόρα, σε αγωνία αγάπης. Να ατενίσουμε το νέο χρόνο με αισιοδοξία, αλλά και με ερωτηματικά.
Μπαίνουμε από σήμερα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του νέου χρόνου. Σίγουρα η προσπάθειά μας, θα σμίξει με του χρόνου τη ροή και στη συνάντησή μας αυτή, κάτι καλό θ’ ανθίσει, κάποια προσδοκία θα πραγματοποιηθεί, κάποιος στόχος μας θα καρποφορήσει, αρκεί να έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα μας την ουσία του χρόνου και τον ύψιστο σκοπό της ζωής.
Ας είναι τα όνειρα του καινούργιου χρόνου γεμάτα θέαση και γεύση ολόγιομων καρπών. Όνειρα πλημμυρισμένα ήλιο, που να αποδιώχνει το σκοτάδι. Η αυγή του μας γεμίζει με ελπίδες. Οι ελπίδες αυτές, ας δημιουργήσουν μέσα μας έναν νέο τρόπο ζωής, έτσι ώστε να αντιληφθούμε το απόλυτο ιδεώδες της ανθρώπινης υπόστασής μας.
Νέος χρόνος, νέοι άνθρωποι, νέοι δρόμοι.
Ας βαδίσουμε τούτο το χρόνο με πεποίθηση και σιγουριά. Είναι ανάγκη να τον κερδίσουμε με συνέπεια, με αγώνα, με αισιοδοξία.
Ο παράδεισος είναι για τους πολεμιστές. Τον κερδίζεις. Δεν σου τον χαρίζουν.
Να δουλέψουμε για την Ειρήνη απλώνοντας την καλοσύνη μας, γιατί η μεγαλύτερη ανθρώπινη προσευχή δεν είναι για την νίκη. Είναι για την Ειρήνη.
Χρειάζεται πίστη η πορεία μας για την βίωση της αποστολής μας.

Αρχιμηνιά κι αρχή χρονιά
κι αρχή καλός μας χρόνος
πάμπλουτοι να είμαστε από χαρά
και πάμφτωχοι στον πόνο
Ο νέος χρόνος που έρχεται
να μας προϋπαντήσει
είθε με γέλιο και χαρά
τον κόσμο να γεμίσει
Ο πόνος ας γενεί χαρά
το δάκρυ ευτυχία
ας γίνει το σκοτάδι φως
και αγάπη η κακία
Ας γίνει το μπλε του Ουρανού
το χρώμα στις καρδιές μας
και το λευκό του σύννεφου
βάλσαμο στις ψυχές μας
Ας γίνει το κλάμα του παιδιού
τραγούδι μελωδία
οι ουρανοί ν' ανοίξουνε
να....βρέξει ευλογία.
Χρόνια πολλά σε όλους καλή χρονιά.

Γιώργος Ιατρού
Λύν Μασαχουσέτης
Δεκέμβριος 2019