Δημοσιεύουμε μία από τις παλαιότερες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στο χωριό μας τον περασμένο αιώνα (20ο), υπολογίζουμε γύρω στα 1927-1928, δηλαδή πριν από ενενήντα χρόνια. Απόδειξη τούτου η ηλικία του Θύμιου Παπαναστασίου, ο οποίος γεννήθηκε το 1925 (απεικονίζεται κάτω αριστερά).
Η λήψη έχει γίνει στον προαύλιο χώρο μπροστά από τον ιερό ναό του προφήτη Ηλία.
Ποζάρουν στο φακό οι μαθήτριες του Δημοτικού σχολείου με τους δασκάλους τους και κάποιους άλλους ακόμα. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι πιθανόν να υπάρχει και μία δεύτερη φωτογραφία που να απαθανατίζει και τα αγόρια μαζί με τους δασκάλους.
Τα πρόσωπα που έχουν αναγνωριστεί από όσους είδαν τη φωτογραφία είναι: από τους δασκάλους ο Χρήστος ο Δημάκης και από τα υπόλοιπα πρόσωπα ο συχωρεμένος τώρα Θύμιος Παπαναστασίου, μικρό παιδάκι 2 ή 3 ετών, μπροστά στον πατέρα του το Γιάννη Παπαναστασίου (Ιωάννης-Αναγνώστης Παπαναστασίου, ένα από τα εφτά παιδιά του ιερέα Ηλία Παπαναστασίου και της πρεσβυτέρας Σοφίας, αδελφή του γερο-Χρήστου του Μουστάκη, του παππούλη του στρατηγού Χρήστου Μουστάκη).
Φαίνεται, μάλλον, απίθανο να ζει κάποιο από τα πρόσωπα της φωτογραφίας.
Εντύπωση προκαλεί το χαρακτηριστικό ντύσιμο των δασκάλων (κοστούμι, γραβάτα και καπέλο), το περιποιημένο ντύσιμο των κοριτσιών καθώς και η υπόδησή τους, κάτι το οποίο μαρτυρεί μια πολύ καλή κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τα τότε νοικοκυριά του χωριού.
Παρατηρώντας την υπέροχη αυτή εικόνα, κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν ιχνηλατώντας έτσι στις ρίζες μας.. Σκεφτόμαστε τις ζωές που πέρασαν και προσπαθούμε να τις φανταστούμε, να ακούσουμε πώς μιλούσαν, πώς συμπεριφέρονταν, ποια ήταν η καθημερινότητά τους, ποιες δυσκολίες αντιμετώπιζαν, πώς γιόρταζαν και πώς πενθούσαν, να περπατήσουμε και να δούμε τους δρόμους, τις γειτονιές, τα σπίτια και τα μέρη όπως ήταν τότε, σ` έναν κόσμο τόσο οικείο αλλά και τόσο διαφορετικό.
Η φωτογραφία βρέθηκε από την κα. Βασιλική Χαντζή του Ηλία, η οποία και μας την παραχώρησε προς δημοσίευση, στο αρχείο της πεθεράς της , Χρυσούλας Σωτηροπούλου του Γιωργή, συζύγου του Αποστόλη του Χαντζή .
Απευθυνόμενοι στην παραχωρήτρια θέλουμε να εκφράσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απ` την καρδιά μας, για την ευγενική παραχώρηση του εξαιρετικά σπάνιου αυτού οπτικού κειμηλίου και ντοκουμέντου απ` τη ζωή του χωριού μας στα χρόνια του μεσοπολέμου.
ΥΓ. Εφ’ όσον η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μπροστά στην κύρια είσοδο της εκκλησίας, τη νότια, αξίζει να παρατηρήσουμε ότι δεν έχει ακόμα προστεθεί το στέγαστρο, που υπάρχει σήμερα. Το στέγαστρο στηρίζεται σε δύο κολόνες επικαλυμμένες με μωσαϊκό δουλεμένο στο χέρι. Το μωσαϊκό, ίσως και ολόκληρο το στέγαστρο, κατασκευάστηκε αργότερα από τον Μαστρο-Βαγγέλη, πρόσφυγα (από τη Μικρασία;) που είτε διέμενε στο χωριό είτε τον κάλεσαν για την κατασκευή, αφού η τεχνική αυτή ήταν άγνωστη στην περιοχή. Την πληροφορία αυτή την έδωσε στον Τάσο Παπαναστασίου ο Γραμματέας, ο εκλιπών Λεωνίδας Πουλόπουλος. Προ ολίγων ετών, ατυχώς, οι κολόνες βάφτηκαν με πλαστικό χρώμα και το μωσαϊκό «αφανίστηκε».
Φίλοι και μέλη του loganikos.gr εύχομαι να είναι το 2017 μια χρονιά πολύ καλύτερη από την προηγούμενη, να είναι όπως την επιθυμεί ο καθένας μας, μια χρονιά με υγεία, ευτυχία, χαρά, ευημερία και ειρήνη για όλο τον κόσμο. Χρόνια πολλά σε όλους!!! Καλή χρονιά!!!
Θανάσης Πανταζόπουλος
